Οι Εικαστικές Τέχνες ως αναπαραστατικό και νοητικό μέσο της Αρχιτεκτονικής Τοπίου.

Επαφή με τις εικαστικές πρακτικές, είτε ως μέσο αναγνώρισης και διερεύνησης των μορφολογικών χαρακτηριστικών, του πολιτισμικού, κοινωνικού, συναισθηματικού φορτίου του αστικού, περιαστικού, φυσικού τοπίου και των αντίστοιχων φαντασιακών συλλήψεων, είτε ως μέσο διαχείρισης του χώρου με (περισσότερο ή λιγότερο) σχεδιαστικούς, εννοιολογικούς, εμπειρικούς, αισθαντικούς, αφηγηματικούς και αναπαραστατικούς όρους.
Συγκριτική αναδρομή σε θεωρητικές προσεγγίσεις και εικαστικά διαβήματα σε σχέση με το τοπίο, είτε αυτό αντιμετωπίζεται ως θέμα της ζωγραφικής, της φωτογραφίας κλπ, είτε ως πεδίο επεμβάσεων (Land Art, In situ) από τις αρχές του 20ού αιώνα έως σήμερα. Οι συμμετέχουσες/ντες καλούνται να οργανώσουν μια κριτική παρουσίαση σχετικών καλλιτεχνικών διαβημάτων, καθώς και μια μικρή προσωπική εργασία με εικαστικά μέσα και χειρισμούς της επιλογής τους.